POLSCY PARAOLIMPIJCZYCY W DRODZE NA IGRZYSKA OLIMPIJSKIE, CZYLI „NARODZINY POLSKIEGO PARAOLIMPIZMU” – SPOTKANIE AUTORSKIE Z JERZYM BECKIEM
Za kilka dni rozpocznie się paraolimpiada w Tokio. Z tej okazji przypominamy drogę jaką przebył ruch sportowy polskich sportowców z niepełnosprawnościami, która opisana została przez dr Jerzego Becka w książce pt. „Narodziny Polskiego Paraolimpizmu”. Spotkanie z autorem odbyło się w Centrum Olimpijskim PKOI w Warszawie. Organizatorem spotkania i wydawcą książki jest Fundacja Pozytywnych Idei.
KSIĄŻKA „NARODZINY POLSKIEGO PARAOLIMPIZMU” DO NABYCIA TUTAJ
Fakty, które opisał Jerzy Beck w swojej najnowszej książce odsłaniaj kulisy i konsekwencje towarzyszące polskim paraolimpijczykom.
– Dzisiaj paraolimpiady to już codzienność, społecznie akceptowana normalność. Coraz większa aktywność sportowa osób z niepełnosprawnościami w dużej mierze stała się możliwa dzięki przełamaniu w społeczeństwach psychicznych barier w odbiorze kalectwa, niepełnosprawności – mówi Jerzy Beck
Podczas spotkania autor mówił o warunkach naboru, przygotowaniach oraz trenowaniu ekipy paraplegików w Stołecznym Centrum Rehabilitacji w Konstancinie. Była to pierwsza polska ekipa startująca w zawodach sportowych za granicą w Stoke Mandeville. W ten sposób został zainicjowany ruch sportów w Polsce dla osób z niepełnosprawnościami.
Przedstawił koncepcję organizowania tego ruchu w oparciu o Zrzeszenie Sportowe Spółdzielczości Pracy „Start” i Związek Spółdzielni Inwalidów. Tworzenie klubów sportowych przy spółdzielniach inwalidów, ujednolicenie trenowanych dyscyplin sportowych i regulaminów opartych na obowiązujących w Stoke Mandeville.
Autor mówił o metodach i środkach propagowania i popularyzowania idei sportu dla osób z niepełnosprawnościami w środowiskach lekarzy, psychologów, socjologów, specjalistów rehabilitacji, działaczy spółdzielni inwalidów i przede wszystkim wśród osób z niepełnosprawnościami. Podkreślał udział i zaangażowanie w tych akcjach bardzo wielu osób, a przede wszystkim sir Ludwiga Guttmanna, prof. Wiktora Degi oraz prof. Mariana Waissa.
Jerzy Beck, mówił także o przygotowaniach, udziale i sukcesach polskiej ekipy sportowców z niepełnosprawnościami startujących po raz pierwszy w Igrzyskach Paraolimpijskich w Heidelbergu, a przede wszystkim o pozytywnym wpływie, jaki wywarł odniesiony przez naszych sportowców sukces na stosunek polskich władz do sportu osób z niepełnosprawnościami. Podkreślona została również waga konferencji naukowej jaka odbyła się podczas olimpiady w Heidelbergu dla popularyzacji sportu inwalidów.
Autor mówił też o swoim działaniu i pracy we władzach naczelnych Międzynarodowej Organizacji Sportów dla Inwalidów (ISOD - International Sports Organisation For The Disabled), do której wprowadził go prof. Ludwig Guttman.
Dużo miejsca dr Beck poświęcił walce kierownictwa polskiej ekipy, której był członkiem, o przedłużenie możliwości startów naszych sportowców w Toronto. Ze względu na walkę z apartheidem, polska ekipa otrzymała nakaz wycofania się z igrzysk na znak protestu przeciw startowi zawodników z Republiki Południowej Afryki.
– Nie określono jednak czasu, kiedy mieliśmy się wycofać. Wiele ekip na znak protestu nie przyjechało do Kanady, wiele wycofało się pierwszego dnia. Polska ekipa dzięki różnym działaniom wycofała się na dwa dni przed zakończeniem igrzysk. Zdobyliśmy 55 medali – mówi Jerzy Beck
Mówił o relacjach z prof. Ludwigiem Guttmannem i organizacji pierwszych Igrzysk Europejskich dla Niewidomych organizowanych w Poznaniu, w których po raz pierwszy startowali sportowcy niewidomi z ZSRR.
Dr Beck mówił również o swoich działaniach na rzecz rehabilitacji, powołaniu na terenie AWF w Warszawie Samodzielnego Zakładu Rehabilitacji, a później kierunku rehabilitacji, co ułatwiło wprowadzenie Wydziału Rehabilitacji. Rozszerzenie wiedzy i umiejętności studentów, poprzez wprowadzenie wielu innych poza ortopedią dyscyplin medycznych – kardiologii, pulmonologii, psychiatrii, ginekologii i położnictwa i innych.
Mówił też o swojej i swoich kolegów charytatywnej działalności w Polskim Towarzystwie Walki z Kalectwem na rzecz osób z niepełnosprawnościami, a również osób pracujących w rehabilitacji.
W czasie tego wystąpienia autor wspominał wielu działaczy, wiele osób, które działały na rzecz osób z niepełnosprawnościami.
Udział w spotkaniu wzięli działacze i byli pracownicy Zrzeszenia Sportowego „Start”, którzy organizowali te działania, byli asystenci dr Becka z Zakładu Rehabilitacji, jego studenci i magistranci, a przede wszystkim zawodnicy – sportowcy z niepełnosprawnościami, byli też przedstawiciele pokolenia, które teraz prowadzi, kontynuuje i kieruje tymi działaniami.
***
„Narodziny Polskiego Paraolimpizmu” to napisana z wielkim polotem i pazurem historia dynamicznego rozwoju ruchu sportowego osób z niepełnosprawnościami. To także złożony portret epoki – niełatwych lat dla polskich niepełnosprawnych sportowców – który oddaje całą złożoność dzisiejszych relacji oraz SUKCESU!
Książka naszpikowana jest ciekawostkami z perspektywy świadka wydarzeń, które dodają pikanterii, co pozwoli czytelnikom śledzić wydarzenia z zapartym tchem. Książka stanowi bardzo uniwersalną lekturą dla każdego pokolenia kibiców, a także sportowców, trenerów, opiekunów.
Organizatorem spotkania oraz wydawcą książki jest Fundacja Pozytywnych Idei.
***
Igrzyska paraolimpijskie odbywają się co cztery lata, zazwyczaj kilka dni po igrzyskach olimpijskich, i są organizowane przez Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski. Są to najważniejsze i największe zawody sportowe w wielu dyscyplinach dla zawodników z niepełnosprawnościami fizycznymi.
***
DR JERZY BECK
Przygotował do startu pierwsze ekipy paraplegików w Stocke Mandeville. Pracował w Egzekutive Comitive ISOD przez dwie kadencje. Był pierwszym Polakiem w tych władzach. Popularyzował idee sportu dla inwalidów w środowiskach lekarskich, rehabilitantów, ZS” Start”, spółdzielniach inwalidów, w społeczeństwie, a przede wszystkim wśród samych niepełnosprawnych. Współpracował z prof. M.Weissem i prof. Ludwigiem Guttmanem. Kierował samodzielnym zakładem rehabilitacji w AWF Warszawie, działał na rzecz stworzenia wydziałów rehabilitacji w uczelniach AWF. Wprowadził sport dla inwalidów jako przedmiot obowiązujący na studiach AWF. Był w kierownictwie i działał w dwóch pierwszych paraolimpiadach, w których startowali Polacy; w Heidelbergu i w Toronto. Wszystko na tle panujących uwarunkowań politycznych, społecznych, psychologicznych i ekonomicznych panujących wówczas w Polsce.